BADANIE OŚWIETLENIA AWARYJNEGO

W budynkach oprócz oświetlenia elektrycznego podstawowego może występować oświetlenie awaryjne. Oświetlenie awaryjne powinno być załączone samoczynnie w przypadku zaniku działania oświetlenia podstawowego. Oświetlenie awaryjne dzieli się na następujące rodzaje oświetlenia:

• Oświetlenie awaryjne ewakuacyjne;
• Oświetlenie drogi ewakuacyjnej;
• Oświetlenie strefy otwartej;
• Oświetlenie strefy wysokiego ryzyka;
• Oświetlenie awaryjne zapasowe.

Natężenie oświetlenia wzdłuż drogi ewakuacyjnej wynosi 1Lx , w strefie otwartej 0,5Lx, a w strefie wysokiego ryzyka 15Lx.

Dokładne wymagania odnośnie oświetlenia awaryjnego przedstawione są w normie: PN-EN 1838:2005,  która jest dokumentem obowiązującym występującym w załączniku nr 1 do ROZPORZĄDZENIA MINISTRA INFRASTRUKTURY z dnia 12 kwietnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie.

Przegląd instalacji oświetlenia awaryjnego powinien się odbywać minimum raz w roku. Przegląd powinien polegać na sprawdzeniu działania każdej lampy, sprawdzeniu czasu działania lamp i w przypadku wymian lamp, wymian opraw także na pomiarze natężenia oświetlenia ewakuacyjnego.

Takie przeglądy powinny się odbywać w każdym obiekcie gdzie jest zastosowane oświetlenie awaryjne. W większych obiektach  wykonywane są testy dzienne, testy miesięczne i przeglądy roczne. Niestety w mniejszych obiektach: w szkołach, przedszkolach, w prywatnych klinikach lekarskich, w obiektach gastronomicznych, obiektach kultury, zapomina się całkowicie o wykonywaniu przeglądów, co stwarza możliwość niebezpiecznej, zagrażającej życiu sytuacji.